Is het niet raar dat de locaties waar je eigenlijk de minst mooie foto’s van hebt, juist de mooiste is? Niet dat Niagara on the Lake niet mooi is. Het is een relaxte stad, mooie winkeltjes, beetje toeristisch opgefokte winkeltjes zelf.
En daar loop je dan eerst via Fort George, een herbouwd fort. Met voor de toeristen allerlei showtjes. En ik dacht, die skip ik, want dat hoeft van mij niet. En dan blijf je toch plakken, want ze doen het nog leuk ook. Heerlijk opgefokt vooroordeel van mezelf. Dus musketschieten…ja, leuk gedaan!
En dan de stad in en langs de winkeltjes lopen. 
Lunchtijd. En dan wordt het ineens weer meer vakantie. Klein tentje in een zijstraatje. Biologisch. Dus ik wordt aan een tafeltje gezet, na wat vertraging. Ola zien jullie me niet? De eigenaresse komt, terwijl ik wacht. ” Do you belong to that man inside?” “No, table for one, please.”
En dan komt het menu. Ik had het al lang gelezen en dacht, ‘jeetje wat lekker’ en ‘jeetje niet goedkoop’. Maar ja, fastfood is geen vakantie. En daar komt mijn bediening, mooi jonge vrouw met haar los opgestoken en dikke Cleopatra-eyeliner om de ogen. En ik voel me echt een toerist, want ik weet het nog niet. Nee, drinken ook niet. Alles is lekker. Krijg extra tijd. En terwijl ik ploeter op serieus een moeilijke keuze, want ik wil alles eigenlijk wel proberen, komt ze weer. Nee, weet het nog steeds niet. (Stomme toerist ;-). En stomme vraag aan haar: hoe zit het met alcohol en rijden. Jeetje, die ben ik vergeten uit te zoeken, want ik drink niet als ik moet rijden…maar nu…die sparkling rosé… jeweetwel… vakantie… laatste echte dag… Ooh, glaasje mag. Dank. Ik kijk nog even verder. Call me if you know. Ze grijnst wat. En weer loopt ze weg. (Ik voel me nu echt een toerist).
Knoop doorgehakt. Kreeft op sandwich. Sparkling rosé erbij, klein glaasje. Ik wenk. En ze grijnst. En ik krijg een klein glaasje. Dan komt de eigenaresse die me ben vult ‘m bij tot een gewoon glaasje. Grijns. En dan komt de kreeft en de opmerking “I’m happy she filled it up”. Grappig.
Wat is het relaxt om gewoon alleen te zitten en te genieten van het eten en alleen rond te kijken. Eten op, ze haalt het weg. Nog iets? Jahaaa, espresso. En dan komt ze met “I gave you a double”en bij de grijns een knipoog. Ik voel me ineens niet meer de toerist. Grappig. En als uiteindelijk de rekening komt, is ze die ook nog vergeten op de rekening. Ik zeg het haar. Ze gebaart een “ssst” en ik geeft 25% fooi. Goed eten, relaxte omgeving, mooi mens, Yep. Dit is dus vakantie (it’s just in the mind).